Prezentacja dialogu między dziełami Piotra Kowalskiego i Stacha Szumskiego – dwóch artystów z podobnego środowiska artystycznego, absolwentów ASP w Warszawie na kierunku Sztuki Mediów, którzy wkroczyli w świat sztuk wizualnych poprzez graffiti, choć ich obecne formy artystyczne znacznie się różnią. Patrząc na prace Stacha, dostrzec można silną inspirację górami i jaskiniami, krajobrazem, który otaczał go przez większość życia. Abstrakcje w jego twórczości przybierają organiczne, pulsujące, niemalże żywe formy. Natomiast obiekty Piotra są znacznie bardziej statyczne, surowe i szare; artysta wyraźnie odwołuje się do tkanki miejskiej, korzystając z materiałów powszechnie używanych w sektorze budowlanym – betonu czy stali.

Koncepcja Tabula rasa zakłada, że człowieka kształtują w pełni empiryczne doświadczenia i otaczające go środowisko. Przyglądając się pracom obu artystów, wyraźnie widać, jak środowisko, w którym dorastali, odbija się w ich twórczości, która doskonale wkomponowuje się w otaczające ich krajobrazy zarówno merytorycznie, jak i formalnie. Nie można jednak zaprzeczyć, że w pracach Piotra i Stacha łatwo dostrzec podobieństwa, wspólny punkt wyjścia i podejście do tworzenia. Przyglądając się im bliżej, zauważyć można, że obaj artyści wykorzystują inspiracje miastem i przyrodą – rzeźby Piotra, choć chłodne i ciężkie, momentami przybierają formy roślinne – druty stają się łodygami, bloki betonowe pniem. Stach z kolei posługuje się w swoich pracach symbolami różnych kultur i współczesnymi logotypami, wykorzystując w swojej twórczości nowoczesne technologie – wydruki cyfrowe i żakardy.

Koncepcja Tabula rasa stawia kulturę ponad naturą i biologią. Jednak, jak widać na przykładzie obu artystów, przyroda stanowi fundamentalny i nieunikniony aspekt ludzkiej natury, wywołując nostalgię i przyciągając do siebie. Z drugiej strony, od kultury nie ma ucieczki – współczesny świat to świat informacji i technologii, od których człowiek jest zależny. Każdy stoi na rozdrożu tego dualizmu.