Urodziny w 1952 roku w Chiba w Japonii czarnoksiężnik muzycznej awangardy, posiada sławę o niemal legendarnym charakterze.

Początkowo poświęcił się formom teatralnym, zainspirowany pismami francuskiego poety i dramaturga Antoine’a Artauda (1896-1948), aż do odkrycia przez Haino The Doors i ich piosenki When The Music’s Over. W 1970 roku, w wieku 18 lat, został głównym wokalistą awangardowej grupy rockowej Lost Aaraaf, nazwanej na cześć wiersza amerykańskiego poety Edgara Allana Poe (1808-1849). Od 1973 do 2013 roku został zakazany przez japońskiego nadawcę publicznego NHK. Po przerwie w latach 80-tych, od 1988 roku tworzy na przemian projekty solowe i zespołowe, łącząc rock, noise, muzykę improwizowaną i drone.

Współtworzył takie zespoły jak Fushitsusha, Vajra, Nijiumu, a także współpracował z tak różnymi artystami jak m.in. Peter Brötzmann, Derek Bailey, Tatsuya Yoshida, Pan Sonic, Venetian Snares, Otto von Schirach czy Jim O’Rourke. W 2014 występował już na Avant Art Festiwal, zderzając swoją koncepcję improwizacji scenicznej wraz z węgierskim perkusistą Balázsem Pándim.

Spektrum artystycznej ekspresji Japończyka jest wyjątkowo rozległe: od prostego bluesa, przez równie ostre, co szeptane formy wokalne, noizowe podkłady po muzykę inspirowaną średniowieczną muzykę europejską; cierniste i wyraźne figury gitarowe, powtarzają się i rozciągają niczym w transie, przecinając posępne motywy i nadmiar koncertowego dymu. Występy „krzyczącego Japończyka” są performansami o wizualności silnie nawiązującej do estetyki surrealistycznej. Zarówno w kwestii palet barw (czarno-biele, skale szarości i złota) obecnych podczas jego występów, jak i sfery audialnej. Często wykorzystywana przez niego lira korbowa, nawarstwianie efektów gitarowych na części instrumentalne i wokalne, bogato rozwijające się drony, sprawiają, że oniryczna muzyka Keijiego Haino angażuje widownie w silnie dysonansowe i hipnotyczne doświadczeni.

BILETY WARSZAWA

BILETY LUBLIN