Pan Daijing (CN)
Pan Daijing (ur. Guiyang, Chiny, 1991) jest berlińską artystką i kompozytorką. Jej praktyka oparta na performansie bada sposoby opowiadania historii za pomocą dźwięku, ruchu, środowiska architektonicznego i ruchomego obrazu. Czerpiąc ze zdolności muzyki do przekraczania granic języka, jej prace komunikują dźwiękową, fizyczną i psychologiczną głębię, poszukując środków łączności wykraczających poza ludzką kondycję. Jej metoda kompozytorska opiera się na rozległej improwizacji z syntezatorami analogowymi i ludzkim głosem, jak również na dekonstrukcji instrumentów i nagrań terenowych. Eksplorując sferę psychoakustyki i opery, wykorzystuje zarówno techniki nagraniowe, jak i występy na żywo, aby poszerzyć doświadczenie słuchowe i zakwestionować rozumienie muzyki jako formy sztuki. Jej prace często powstają w dialogu z przestrzenią architektoniczną, uciskając granice między formami, aby stworzyć otulające, zmysłowe doświadczenia, w które publiczność może wejść i w których może zamieszkać.
Prace Daijing były wystawiane na całym świecie, m.in. w Tai Kwun Contemporary, Hongkong (2021); The 13th Shanghai Biennale, Power Station of Art, Szanghaj (2021); Martin Gropius Bau, Berlin (2020); Tate Modern, Londyn (2019); Biennale of Moving Image Genewa (2018). Występowała również m.in. w Barbican Centre, Londyn, Palais de Tokyo, Paryż, Elbphilharmonie Hamburg i Haus der Kulturen der Welt, Berlin. Wydała dwa pełne albumy, Jade (2021) i Lack (2017).
