Legendarny projekt techno Thomasa Könera i Andy Mellwiga. Do ich dorobku w postaci albumów Chain Reaction (1996) i Mille Plateaux (1997) w 2017 roku dołączył trzeci album studyjny „Shadow Boat, wydany przez Tresor Records. Köner pracowuje jako inżynier dźwięku i artysta - wystawiając się m.in.

Drugi występ klasycznego już, austriackiego tercetu na AAF: precyzyjne, na wpół syntetyczne repetycje na pograniczu postrocka i swoiście artrockowej redukcji: czułe, regularnie bijące serce skomplikowanego mechanizmu.

Znany ze współpracy z m.in. Fenneszem, Sunn O))), Otomo Yoshihide (AAF 2010) i Keiji Haino (AAF 2014 i 2016) zasłużony eksperymentator interdyscyplinarnie poruszający się i mutujący pomiędzy ścieżkami wytyczonymi przez minimalizm, improwizację, nowoczesną elektronikę i fizyczność muzyki rockowej.

Po dub-hopowych eksploracjach Synów – redukcja do minimum na bazie minorowego post hip-hopu; emocjonalne penetracje obszarów miejskich neuroz i wypaczeń, wycieczki w aglomeracyjne melancholie, dyskretne poszukiwania przyszłości.

Rave'owa ekstrawagancja na bazie zderzenia estetyki klubowej i kultury odpadu. Wywar z szumu informacyjnego, zapachu rozgrzanego asfaltu i brutalnych uroków późnego, weekendowego wieczoru.

Ewolucja od wczesnych inklinacji technodubowych po głęboki drone i ciągotki niemal darkambietowe: ciężki, organiczny / syntetyczny psychoaktywny zacier w rozmaitych odcieniach pustki i chłodu.

Powrót jassowej legendy: destrukcja formuły jazzowej przez silne interwencje rocka psychodelicznego, okazjonalne wtręty muzyki konkretnej oraz płodne zderzenie profesjonalizmu z entuzjazmem.

Japońscy weterani i klasycy mistrzowskiej de(kon)strukcji / kolizji gitarowych form ekstremalnych i bubblegum pop: perkusyjne blasty, słodkie, przerysowane wokalizy, zgrzytliwe i pocięte melodie na etapie połowicznego rozpadu.

Od 2004 roku Laurent Gérard, znany również jako Èlg, rysuje koncentryczne spirale dźwiękowe wykonane z muzycznych rur i wnetrzności. Używa arsenału instrumentów i metod, ciągle odnawia i tworzy niepoprawne mosty pomiędzy muzyką psychodeliczną i konkretną, a francuska tradycją, pomiędzy tajnymi, elektronicznymi inkantacjami plemiennymi, a tańcem matrioszek w Plutonii.

Artystka dźwiękowo-wizualna, przenosząca BDSM na płaszczyznę muzyki. W swojej twórczości łączy industrialne rytmy, krzyk i brzmienia syntezatora, kombinując je z dźwiękami, jakie wydaje bat uderzający o ludzką skórę, metal i inne obiekty.