Gitarowy duet, składający się z członków orkiestry „La Pieuvre”, nad symultaniczność przedkładający następstwa. Po serii występów bazujących na scenariuszu improwizacji, muzycy zdecydowali się na poszerzenie formuły poprzez narzucenie sobie dodatkowych ograniczeń.

Skonstruowali własnego pomysłu urządzenie, które zaburza dźwiękowy odbiór, łącząc wzajemnie instrumenty oraz ich przetworniki. W tej konfiguracji odnaleźli formułę niestabilności właściwą wolnej improwizacji – poprzez zwarcia, odgałęzienia, intencjonalne błędy i element przypadku zniweczony został podział na solo / duet. Każdy z występów zbudowany jest na zasadzie suity: preludium stworzone jako „dźwiękowy mebel”, kreujący przestrzeń soniczną, w którą wkracza improwizacja i elementy kompozycji, opierające się na przypadku, o rozmaitej długości, rozgrywane dzięki potencjałowi urządzenia interaktywnego.