Sinusoidalne fale, szumy i nie zawsze regularny beat dają tu rezultat w postaci dub-techno na najwyższym poziomie. Znany z występów z Moritz von Oswald Trio, Kode 9 czy Mikkel Metal, Mateusz Wysocki konfrontuje w swojej twórczości rytmiczną mechanikę i precyzję z kontemplacyjnością ilustracyjnych wręcz podkładów. Hipnotyczno-transowe, robotyczne fantazje.

Audiowizualna kooperacja studentów uczelni wrocławskich, wygenerowana przy użyciu skonstruowanych specjalnie na tę okazję systemów generatywnych, wieloekranowych wizualizacji, dźwięku przestrzennego oraz unikatowych sposobów obróbki dźwięku i obrazu.

Synergia organicznych improwizacji wokalnych z beat'ową i eksperymentalną elektroniką oraz elementami muzyki współczesnej; ambientalne przestrzenie: wycyzelowane brzmienia, postindustrialne tekstury, wpływy staroświeckich horrorów i kameralistyka.

Rewelacyjny powrót warszawskiej formacji, łączącej ekstremalne formy math/death metalu, industrialu oraz muzyki współczesnej: bezprecedensowa formuła, ewidencja najwyższych napięć psychosomatycznych.

Psychodeliczno-kosmiczne emanacje transowego kolektywu, związanego personalnie m. in. ze Starą Rzeką, Innercity Ensemble, Jachna/Buhl, T'ien Lai czy Hati.

Kolizja szumów, trzasków i zgrzytów preparowanych organów z perkusjonaliami, przy minimalizmie środków dająca niemal symfoniczny rezultat. Odgłosy obcych mechanizmów, maszynowe drony, pętle złamanych melodii - muzyka plam na Słońcu

Klasycznie przygotowani muzycy oraz kompozytor w służbie mechanicznej precyzji: zderzenie teutońskiej dokładności z organicznością instrumentarium. "Symfoniczne electro", lub, jak chcą sami twórcy, "emotional body music".

Inspirowany ragga grime na wojennej ścieżce - świeży, donośny głos ciemnych zaułków metropolii. Hipnotyczny flow i estetyka ulicznego gniewu.

Operujący z Berlina muzyk/DJ/producent, synkretycznie ujawniający w swoich prezentacjach dźwiękowych zarówno muzykę konkretną, minimal-wave, ekstremalne formy punkrocka, noise, free-jazz jak i dorobek artystów afrykańskich. Przed nami impreza tak intensywna, jak i wyjątkowo bogata poznawczo!

Postmodernistyczna synteza hiphopowych i klubowych beatów, przemysłowych plam, IDMowych trików, potężnego basu na ambientalno-filmowej bazie: szum informacyjny cynicznej ery postindustrialnej.

Psychodeliczny, zdubowany, szczery hołd dla ulicznego hiphopu, żywy ferment, aktualne narracje. Przepuszczony przez psychodeliczny filtr, ciężki, filmowo-hipnagogiczny zlep.

Syntezatorowy, retrofuturystyczny dada-horror zza zachodniej granicy. Sci-fi electro pop i apokalipsis-disco w służbie dekonstrukcji muzycznych paradygmatów.

Ciemne, dekadenckie emanacje elektroniczno-saksofonowo-wokalne trio Budzyński/Jacaszek/Trzaska.

To, co najistotniejsze w klasycznym techno, brzmieniu Detroit przy zachowaniu właściwych dawek eksperymentu i walorów tanecznych. Wpływy muzyki nowoczesnej oraz ostatnich osiągnięć światowego techno dają precyzyjną fuzję automatyki i dźwiękowych poszukiwań.

Pokojowa koegzystencja skrajnie różnorodnych estetyk muzyki popularnej, skondensowana ciemną melancholią brytyjskiego postmodernisty. Chamber pop, post-hiphopowe beaty, elementy folk-rocka, dub, americana współistnieją tu w harmonijnym kłączu.

Żywa inspiracja klasyką muzyki przemysłowej oraz gęstą fakturą brudnego techno spod znaku Regis czy Surgeon. Postindustrialne manewry między ambientalną strukturą a trepanacyjnym beatem.